Πρόκειται για γυναικεία Μονή, κοντά στο αεροδρόμιο της πόλης, που ιδρύθηκε το 1945 με βασιλικό διάταγμα από τον μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Κων. Πλατή (1945-1957). Λειτούργησε ως Μονή, στη θέση παλαιότερου ναΐσκου της Αναλήψεως του Σωτήρος, με 3 μοναχές μέχρι το 1957 οπότε καταργήθηκε και υπάχθηκε στην Ι.Μονή Αγίου Αντωνίου (Σιάπκας). Το 1958, η ηγουμένη της Μονής αδ. Μαγδαληνή συστήνει ίδρυμα επονομαζόμενο Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριο «η Ανάληψις» Κοζάνης, το οποίο καθίσταται μετόχι της Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους. Το μοναστηριακό συγκρότημα περιλαμβάνει πολλά διώροφα κτίσματα όπως κελιά των μοναχών, ξενώνες, εργαστήρια χειροτεχνίας και υφαντουργίας. Η κεντρική είσοδος στο χώρο είναι τοξωτή ενώ παραπλεύρως υψώνεται τριώροφος πυργίσκος. Ο ναός της Αναλήψεως, σε κεραμιδί απόχρωση, είναι τρίκλιτος με τρούλο και επικλινή στέγη. Υπάρχει επίσης παρεκκλήσι καμαροσκέπαστο σε γαλάζια απόχρωση. Η Μονή είναι φημισμένη για τα υφαντά και τα κεντήματα που φτιάχνουν οι ίδιες οι μοναχές .
<< Κάνοντας μιά ερευνα γιά τά μοναστήρια εξέχουσα θέση στην εκκλησιαστική τέχνη (αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ξυλογλυπτική) κατέχουν αυτά της Δυτικής Μακεδονίας, που βρίσκονται στα σημερινά διοικητικά όρια των νομών Κοζάνης και Γρεβενών. Ο Αλιάκμοναςποταμός από τη μια μεριά, που διασχίζει την περιοχή και οι ορεινοί όγκοι των Πιερίων, των Χασίων, της Πίνδου και του Βοΐου από την άλλη έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ίδρυση μοναστηριών. Τα περισσότερα από αυτά αποτελούν αναβιώσεις στα χρόνια της τουρκοκρατίας παλαιότερων βυζαντινών μονών. Υπήρξαν σημαντικές πνευματικές εστίες με ιστορικό και κοινωνικό ρόλο. Η συνοπτική παρουσίασή τους μας υποχρεώνει να αναφερθούμε πολύ σύντομα σ’ αυτά μόνο, που σώζονται μέχρι σήμερα>>.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου