Βιζαντινή εικόνα τής Παναγίας Βρεφοκρατούσας δωρέα τού αρματολού οπλαρχηγού Γεωργίου Σαλταπήδα.Προήλθε από τό εξωκκλήσι τής Αναλήψεως τού Σωτήρος πού ηταν στόν κάμπο τής Καισαρειάς καί μετά τήν κατασκευή τής τεχνιτής λύμνης Πολυφύτου μεταφέρθηκε καί φυλάσσεται στόν ενοριακό Ναό τού Τιμίου Προδρόμου.
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014
Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
Ιερά Μητρόπολις Καισάρειας-Σερβίων καί Κοζάνης
Κάνοντας μιά ερευνα στά υπάρχοντα γραπτά στοιχεία καί αρχεία τής Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης καί σέ άλλες μνημειακές μαρτυρίες δεν είναι δυνατόν να προσδιορισθεί ο ακριβής χρόνος που εκχριστιανίσθηκε η περιοχή μας και οργανώθηκε ο χώρος της σημερινής Μητροπολιτικής Επαρχίας σε Επισκοπή.
Από όσα γνωρίζομε, ως πρώτη Επισκοπή λειτούργησε η Καισαρείας με έδρα την Καισαρεία. Στους καταλόγους Μητροπόλεων και Επισκοπών που παραθέτει ο Γεράσιμος Κονιδάρης «Εκκλησιαστική ιστορία της Ελλάδος» (τομ. Α . σελ. 513 – 515) αναφέρεται Επισκοπή Καισαρείας υπαγομένη στη Μητρόπολη Λαρίσης κατά τον Ε . αιώνα (431 – 551) με Επίσκοπο Καισαρείας κατέχοντας την 8η θέση μεταξύ των Επισκόπων της Μητροπόλεως. (Άλλες Επισκοπές της Μητροπόλεως Λαρίσης αναφέρονται Θηβών, Δημητριάδος, Λαμίας Τρίκης κ.λ.π. όθεν συνάγεται ότι η ευθύνη και δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης εκτείνονταν από την περιοχή μας μέχρι την Θήβα).
Αποκαλυφθείσα στο χώρο της Καισαρείας προ ετών επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα φέρει ημικατεστραμμένο επίγραμμα «...προεδρίαν έλαχεν τη Εκκλησία Καισάρων πόλεως Μακεδόνιος έστιν ούτος ανήρ τα παντ’ εύφημος ος Επισκοπήσας έτη εν μήνα ένα του τήδε βίου εκδημήσας μηνί Ιανουαρίω ΚΓ Ινδικτιώνος ΙΑ προς Θεόν ενεδήμησεν...» Το επίγραμμα δεν φέρει ακριβή χρονολόγηση, από το είδος όμως της γραφής και τα λοιπά στοιχεία, οι ειδικοί το τοποθετούν στην περίοδο του 5ου αιώνος. Συνεπώς κατά τον 5ο και 6ο αιώνα έδρευε στην Καισάρεια Επισκοπή, η οποία πιθανώς να συστήθηκε και υπήρχε ίσως από του 4ου αιώνα αφ’ ότου έπαψαν οι διωγμοί και επιχειρήθηκε η οργάνωση της Εκκλησίας.
Δεν είναι βέβαια γνωστό από πότε και ως πότε ακριβώς λειτούργησε αυτή η Επισκοπή. Άγνωστα επίσης είναι τα πιθανά όρια δικαιοδοσίας, οι διακονήσαντες Επίσκοποι πλην του Μακεδονίου και κάθε τι σχετικό με την ενεργό ζωή και τις δραστηριότητές της. Πέρα από την επιτύμβια πλάκα και τις πληροφορίες του Κονιδάρη που δανείζεται από το Συνέκδημο του Ιεροκλή, σα μνημειακές μαρτυρίες πρέπει να θεωρούνται και τα αποκαλυφθέντα δάπεδα των Παλαιοχριστιανικών εκκλησιών, Αγίας Παρασκευής, Βοσκοχωρίου και Ακρινής, που οι ειδικοί τα αξιολογούν ως κτίσματα του 4ου έως του 5ου αιώνος. Εντεύθεν των χρόνων αυτών δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία. Στην Επισκοπή αυτή της Καισαρείας ασφαλώς υπάγονταν όλα τα προς νότο χωριά της σημερινής Μητροπολιτικής Επαρχίας αφού υπάγονταν στη Λάρισα. Τα δε βόρεια όρια δεν είναι γνωστά, οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι ολόκληρη η περιοχή της σημερινής Μητροπολιτικής Επαρχίας υπάγονταν στην ίδια αυτή Επισκοπή.
Από του 9ου αιώνος είναι γνωστή η Επισκοπή Σερβίων. Η πρώτη μαρτυρία περί αυτής είναι η «Διατύπωσις των θρόνων των Εκκλησιών» υπό Λέοντος Σοφού (886 – 912). Με τον τίτλο «Σερβίων» και έδρα τα Σέρβια λειτούργησε ως το 1745, όποτε η έδρα της μεταφέρθηκε στην Κοζάνη και ο τίτλος αυξήθηκε σε «Σερβίων και Κοζάνης» υπαγομένη πάντοτε στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Και περί αυτής της Επισκοπής δεν είναι γνωστά τα περί του ακριβούς χρόνου σύστασης και η οποιαδήποτε τυχόν παρουσία της προ του 9ου αιώνος που πρέπει να θεωρείται πολύ πιθανή.
Η εκδοχή ότι η Επισκοπή Σερβίων είναι η συνέχεια της Επισκοπής Καισαρείας και ότι πρόκειται δηλαδή απλώς περί μεταφοράς της έδρας από την Καισάρεια στα Σέρβια αβάσιμη. Δεν υπάρχει περί αυτού καμία ασφαλής μαρτυρία, πέρα από μία απλή εικασία ότι κοντινοί είναι οι συνοικισμοί Καισαρείας και Σερβίων και υποβαθμιζόταν η Καισαρεία, διάβηκε τον Αλιάκμονα και βρέθηκε στα Σέρβια.
Από τον 6ο αιώνα που έχουμε μαρτυρίες για την Επισκοπή Καισαρείας ως τον 9ο αιώνα που έχουμε μαρτυρίες περί της Επισκοπής Σερβίων, υπάρχει σιγή περί τα Εκκλησιαστικά της Επαρχίας. Το πιθανότερο είναι ότι περί τον 6ο – 7ο αιώνα, για διαφόρους άγνωστους λόγους διαλύθηκε η Επισκοπή Καισαρείας και η Επισκοπή Σερβίων είναι άλλη που συστήθηκε μεταγενέστερα. Πρόκειται δηλαδή για την κατάργηση μίας Επισκοπής και τη σύσταση άλλης. Κατά τους χρόνους 6ου – 7ου αιώνα έχομε την εισβολή των Σλάβων, που καθώς δεν είχαν ακόμα εκχριστιανισθεί επιδόθηκαν σε γενικότερους διωγμούς και ανατροπές και η διάλυση της Επισκοπής πρέπει να οφείλεται σε μία γενικότερη αναγκαστική διακοπή της κάθε Χριστιανικής και Εκκλησιαστικής εκδήλωσης και δραστηριότητας ένεκα των δυσάρεστων αυτών συμβάντων.
Ο Γερ. Κονιδάρης ασχολούμενος με τη μελέτη καταλόγου Επισκοπών της Μητροπόλεως Λαρίσης του 10ου αιώνος κατά το οποίο μερικές από τις παλαιότερες Επισκοπές του 5ου αιώνα μεταξύ των οποίων και η Καισαρεία δεν υπήρχαν, σημειώνει: «...δεν θα ηδυνάμεθα εν τούτοις να αρνηθώμεν ότι καταστροφαί και αλλοιώσεις επήλθον κατά τας σλαβικάς επιδρομάς του ζ . και η . αιώνος, ότε και εκορυφώθησαν και κατεστράφησαν τότε Δίον, και αι Θήβαι, οι Γόμφοι, η Καισάρεια... κ.λ.π.».
Άλλως τε η Επισκοπή Καισαρείας υπάγονταν στη Μητρόπολη Λαρίσης, ενώ η των Σερβίων στη Μητρόπολη Θεσ/νίκης και η εκχώρηση μίας Επισκοπής από Μητρόπολη σε Μητρόπολη δεν γινόταν εύκολα και απλώς με την αλλαγή έδρας. Αλλά και αν επρόκειτο για αλλαγή έδρας έπρεπε να διατηρεί και τον πρώτο τίτλο «Καισαρείας».
Μάλλον βέβαιο πρέπει να θεωρείται, ότι η Επισκοπή Καισαρείας ιδρυθείσα κατά τον 4ο η 5ο αιώνα λειτούργησε ίσως μέχρι τον 7ο αιώνα, όποτε ένεκα της εισβολής των Σλάβων η και εξ άλλων σοβαρών λόγων καταργήθηκε οριστικά αφού δεν έμεινε καν ως τίτλος «πάλαι ποτέ λαμψάσης Επισκοπής».
Γιά τήν αποκατάσταση τής αλήθειας, Ιερά Μητρόπολις Καισάρειας-Σερβίων καί Κοζάνης
Ενοριακός Ναός Αγίου Προδρόμου Καισαρειας σήμερα. |
Ενοριακός Ναός Αγίου Προδρόμου Καισαρειάς πρίν τό1995 |
Ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Κ.Μάστορας εφημέριος τού ενοριακού Ναού Αγίου Προδρόμου Καισαρειάς |
Γιά τήν αποκατάσταση τής αλήθειας, Ιερά Μητρόπολις Καισάρειας-Σερβίων καί Κοζάνης
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ
<< Κάνοντας μιά ερευνα γιά τά μοναστήρια εξέχουσα θέση στην εκκλησιαστική τέχνη (αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ξυλογλυπτική) κατέχουν αυτά της Δυτικής Μακεδονίας, που βρίσκονται στα σημερινά διοικητικά όρια των νομών Κοζάνης και Γρεβενών. Ο Αλιάκμοναςποταμός από τη μια μεριά, που διασχίζει την περιοχή και οι ορεινοί όγκοι των Πιερίων, των Χασίων, της Πίνδου και του Βοΐου από την άλλη έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ίδρυση μοναστηριών. Τα περισσότερα από αυτά αποτελούν αναβιώσεις στα χρόνια της τουρκοκρατίας παλαιότερων βυζαντινών μονών. Υπήρξαν σημαντικές πνευματικές εστίες με ιστορικό και κοινωνικό ρόλο. Η συνοπτική παρουσίασή τους μας υποχρεώνει να αναφερθούμε πολύ σύντομα σ’ αυτά μόνο, που σώζονται μέχρι σήμερα>>.
Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014
Η ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΒΕΡΜΙΟ
Στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, ορθώνεται μεγαλόπρεπα η Μονή της Παναγίας
Σουμελά. Κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, ως μια προσπάθεια αναβίωσης της
ιστορικής ομώνυμης Μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου.Εδώ φυλάσσεται η παλαιά θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που σύμφωνα με την παράδοση φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, όπως και άλλα θρησκευτικο-ιστορικά κειμήλια του εκεί Μοναστηριού. Δεκαέξι αιώνες η Παναγία Σουμελά προστάτευε τον ελληνισμό της Ανατολής.
Mε ενέργειες του πρωθυπουργού της Eλλάδας Eλευθερίου Bενιζέλου, το 1930, όταν στα πλαίσια της προωθούμενης τότε ελληνοτουρκικής φιλίας ο Tούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού επισκέφτη κε την Αθήνα, δέχτηκε μια αντιπροσωπεία να πάει στον Πόντο και να παραλάβει τα σύμβολα της ορθοδοξίας και του ελληνισμού. Tο 1930 ζούσαν μόνο δύο καλόγεροι του πανάρχαιου ιστορικού μοναστηριού. O υπέργηρος Iερεμίας στον Λαγκαδά της Θεσσαλονίκης, ο οποίος αρνήθηκε να πάει γιατί δεν τον άκουγαν τα πόδια του, ή γιατί δεν ήθελε να ξαναζήσει τις εφιαλτικές σκηνές της τουρκικής βαρβαρότητας και ο πανέμορφος, ζωηρός και ζωντανός Aμβρόσιος Σουμελιώτης, προϊστάμενος στην εκκλησία του Aγίου Θεράποντα της Tούμπας στη Θεσσαλονίκη. Aπό τον μοναχό Iερεμία έμαθε ο Aμβρόσιος την κρύπτη των ανεκτί μητων κειμηλίων. Στις 14 Οκτωβρίου έφυγε ο Aμβρόσιος, εφοδιασμένος με ένα κολακευτικό συστα τικό έγγραφο της τουρκικής πρεσβείας για την Kωνσταντινούπολη και από εκεί για την Tραπεζούντα, με προορισμό την Παναγία Σουμελά. Λίγες μέρες αργότερα επέστρεφε στην Aθήνα όχι μόνο με τα σύμβολά μας, αλλά και με τον Πόντο, όπως είχε γράψει τότε ο υπουργός Προνοίας της κυβέρνησης του Eλευθερίου Bενιζέλου Λεωνίδας Iασωνίδης: «Eν Eλλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Mε την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».
Με λαμπρότητα και σε πανηγυρική ατμόσφαιρα γιορτάζεται κάθε χρόνο στο όρος Βέρμιο, στο θρονί της Παναγίας Σουμελά, η μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, το «Πάσχα του καλοκαιριού».
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΖΙΔΑΝΙΩΤΙΣΣΑΣ
Ο Ναός τής Παναγίας τής Ζιδανιώτισσας |
Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΖΙΔΑΝΙΩΤΙΣΣΑΣ |
ΙΕΡΑ.ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΛΑΡΙΟΥΣ ΑΙΑΝΗ ΚΟΖΑΝΗΣ
Μοναχός Ιλαρίωνας Μία αποψη τής Μονής εξωτερικά |
Το μοναστήρι της Λαριούς βρίσκεται σαράντα (40) περίπου χιλιόμετρα ΝΔ της Κοζάνης και δεκαπέντε (15) περίπου χιλιόμετρα από την Αιανή, κοντά στην αριστερή όχθη του Αλιάκμονα. Βουνά δασωμένα με πυκνά και ψηλά δέντρα, λόφοι κατάφυτοι από αγκαθωτά πουρνάρια, κέδρα και άλλους θάμνους στολίζουν και ομορφαίνουν τον περιβάλλοντα ευρύτερο χώρο του μοναστηριού. Ανάμεσα στα βουνά και τους λόφους σχηματίζεται μια κοιλάδα, την οποία διασχίζει ο ποταμός Αλιάκμονας, που με μεγαλοπρέπεια ξεπροβάλλει ανάμεσα από ένα άγριο φαράγγι ΝΔ της Μονής. Πυκνά και ψηλά πλατάνια και άλλα υδρόβια δέντρα καλύπτουν την αριστερή όχθη του Αλιάκμονα και με το φύλλωμά τους δημιουργούν μια πλούσια σκιά, που δροσίζει και ξεκουράζει τους περαστικούς διαβάτες, καθώς και τους προσκυνητές του μοναστηριού κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας είναι από τα παλιά χρόνια γνωστό στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης και των Σερβίων με το όνομα Ιλαρίων ή Λαριού. Μένει άγνωστο μέχρι σήμερα γιατί πήρε αυτήν την ονομασία. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές και απόψεις για το ζήτημα αυτό, χωρίς όμως να το φωτίζουν επαρκώς και να δίνουν μια ξεκάθαρη απάντηση. Άγνωστος παραμένει επίσης ο χρόνος ιδρύσεως του μοναστηριού.
Η είσοδος τής Μονής - η Φωτογραφία είναι από τό 1975 |
Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014
ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Δάσκαλος στήν Αγιογραφία καί καλός γνώστης στά μυστικά της,είναι
ο Λαμπρόπουλος Δ.Χρήστος. Γαννηθηκε στίς 30 Απριλίου 1960 στήν Αγία Παρασκευή Κοζάνης,τό 1974 σπούδασε Βυζαντινή Αγιογραφία στόν Αγιογραφικό Οίκο ΠΧΩΜΑΙΩΝ στής Καρυές τού Αγίου Ορους, γιά δύο χρόνια & καί στόν Αγιογραφικό Οίκο ΑΒΡΑΑΜΑΙΩΝ στή Νέα Σκήτη Αγίου Ορους μέχρι τό 1980 μαθήτευσε στήν Κοζάνη κοντά στόν Αγιογράφο Λάμπρου Ανδρέα.
Μετά τό 1980 στήν Θεσ/νίκη μαθήτευσε καί συνεργάστηκε μέ τόν γνωστό Αγιογράφο Βουτσινά Χριστοφάνη, μέ τόν οποίο καί συνεργάζεται ακόμη. Τό 1993 μετακόμισε στόν Κρόκο Κοζάνης εδώ ζεί καί εργάζεται,διαθέτει υπερσύγχρονο στούντιο αγιογραφίας στό οποίο περνάει τίς περισσότερες ώρες του δημιουργώντας. Αγιογραφίες του βρείσκουμε σέ πολλές εκκλησίες καί εξωκκλήσια τού Μητροπολιτικού Ναού Αγίας Παρασκευής,Λαγκαδά Θεσ/νίκης,Ι.Ν.Κοιμήσεως τής Θεοτόκου,Λαγκαδάς Θεσ/νίκης,Ι.Ν.Αναλήψεως Θεσ/νίκης,πολλούς Ναούς σέ Πέλλα,Κοζάνη,Σέρβια.
Στήν Μεγάλη Βρετανία,καί στήν Γερμανία πολλές αγιογραφίες κοσμούν ναούς ,οπως στό Λονδίνο Ι.Ν.Αγίου Νικολάου,Ι.Ν.Αγ.Τριάδος Ιεράς Μητρόπολης Βόννης,στό Αμβούργο,Ντόρτμουντ,Στουτγκάρδη,Κολονία ,Ααχεν,καί Ανόβερου.
Εργα του έχουν εκτεθεί σέ εκθέσεις στόν οικισμό Καισαρειας,στο Μουσείο Αιανής,στό Οικομενικό Πατριαρχειο Κωνσταντινουπόλεως καί στήν Νέα Υόρκη Αμερικής.
Εργα του έχουν εκτεθεί σέ εκθέσεις στόν οικισμό Καισαρειας,στο Μουσείο Αιανής,στό Οικομενικό Πατριαρχειο Κωνσταντινουπόλεως καί στήν Νέα Υόρκη Αμερικής.
Εδώ τόν βλέπουμε στό στούντιο τήν ωρα τής εργασίας πάνω στόν καμβά |
ΜΟΝΗ ΖΑΒΟΡΔΑΣ ΟΡΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ
IEΡΑ ΜΟΝΗ ΖΑΒΟΡΔΑΣ
Απέχει από τη Δεσκάτη 5 χλμ. καί περίπου 20 λεπτά. Το μοναστήρι του Αγίου Νικάνορα βρίσκεται στο όρος Καλλίστρατο Γρεβενών (το όρος πήρε το όνομα του από ένα μοναχό πού ασκήτευσε το 12 αιώνα εκεί). Είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο της Δυτικής Μακεδονίας ως «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΖΑΒΟΡΔΑΣ». Το όνομα οφείλεται στό χωριό που υπήρχε άλλοτε πλησίον του Μοναστηριού. Το Ιστορικό Μοναστήρι προβάλλει από μακριά εις την κορυφή του δασωμένου και καταπράσινου Καλλίστρατου ως ένα μικρό λευκό κάστρο. Ενα πολύ υψηλό τοίχος το περικλείει και το καθιστά απόρθητο. Την τεχνική οχύρωση του συμπληρώνει η οχυρά θέση του βουνού, οι πλευρές, εκτός από τη Β.Α, είναι απόκρημνες και περιβρέχονται από τον ορμητικό και αδιάβατο Αλιάκμονα ποταμό. Η Β.Α πλευρά είναι η μόνη προσιτή και από αυτήν ανεβαίνει ο δρόμος προς το Μοναστήρι. Διοικητικά υπάγεται στα Γρεβενά, εκκλησιαστικά στην Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών.
ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ Κατά τους Πρώτους χρόνους της Τουρκοκρατίας ο ιδρυτής και πρώτος ηγούμενος της Πατριαρχικής Ιεράς Μονής Ζάβορδας Γρεβενών είναι ο Μέγας ασκητής και μοναχός όσιος Νικάνωρ (1491-1549). Προτού ιδρύσει το μοναστήρι ασκήτευσε σε ασκηταριό που σώζεται μέχρι σήμερα (πλησίον της Μονής), εν κόποις, αγρυπνίες, εν νηστείες 16 χρόνια . Το έτος 1534 «έκτισε την σεβάσμιο Μονή με πύργους στερεούς» για να υμνεί και να δοξάζεται το όνομα της Αγίας Τριάδος και ταυτοχρόνως να προστατεύεται από τους ληστές και τους κακοποιούς της εποχής εκείνης… Υπήρξε Αγία μορφή των δύσκολων εκείνων χρόνων. Ωφέλησε, δίδαξε και παρηγόρησε τόσο με το Άγιο παράδειγμα του όσο και με την προσευχή του και τη δύναμη της πίστεως του τους σκλαβωμένους Έλληνες της περιοχής του αλλά και της εποχής του.
Απέχει από τη Δεσκάτη 5 χλμ. καί περίπου 20 λεπτά. Το μοναστήρι του Αγίου Νικάνορα βρίσκεται στο όρος Καλλίστρατο Γρεβενών (το όρος πήρε το όνομα του από ένα μοναχό πού ασκήτευσε το 12 αιώνα εκεί). Είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο της Δυτικής Μακεδονίας ως «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΖΑΒΟΡΔΑΣ». Το όνομα οφείλεται στό χωριό που υπήρχε άλλοτε πλησίον του Μοναστηριού. Το Ιστορικό Μοναστήρι προβάλλει από μακριά εις την κορυφή του δασωμένου και καταπράσινου Καλλίστρατου ως ένα μικρό λευκό κάστρο. Ενα πολύ υψηλό τοίχος το περικλείει και το καθιστά απόρθητο. Την τεχνική οχύρωση του συμπληρώνει η οχυρά θέση του βουνού, οι πλευρές, εκτός από τη Β.Α, είναι απόκρημνες και περιβρέχονται από τον ορμητικό και αδιάβατο Αλιάκμονα ποταμό. Η Β.Α πλευρά είναι η μόνη προσιτή και από αυτήν ανεβαίνει ο δρόμος προς το Μοναστήρι. Διοικητικά υπάγεται στα Γρεβενά, εκκλησιαστικά στην Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών.
Μακρινό πλάνο τής Μονής Ζάβορδας |
Μέρος τής Μονής εξωτερικά |
Η σκήτη τού Αγίου Νικάνωρος |
ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ Κατά τους Πρώτους χρόνους της Τουρκοκρατίας ο ιδρυτής και πρώτος ηγούμενος της Πατριαρχικής Ιεράς Μονής Ζάβορδας Γρεβενών είναι ο Μέγας ασκητής και μοναχός όσιος Νικάνωρ (1491-1549). Προτού ιδρύσει το μοναστήρι ασκήτευσε σε ασκηταριό που σώζεται μέχρι σήμερα (πλησίον της Μονής), εν κόποις, αγρυπνίες, εν νηστείες 16 χρόνια . Το έτος 1534 «έκτισε την σεβάσμιο Μονή με πύργους στερεούς» για να υμνεί και να δοξάζεται το όνομα της Αγίας Τριάδος και ταυτοχρόνως να προστατεύεται από τους ληστές και τους κακοποιούς της εποχής εκείνης… Υπήρξε Αγία μορφή των δύσκολων εκείνων χρόνων. Ωφέλησε, δίδαξε και παρηγόρησε τόσο με το Άγιο παράδειγμα του όσο και με την προσευχή του και τη δύναμη της πίστεως του τους σκλαβωμένους Έλληνες της περιοχής του αλλά και της εποχής του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)