ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΡΟΚΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

Λαμπρόπουλος Δ.Χρήστος. Γαννηθηκε στίς 30 Απριλίου 1960 στήν Αγία Παρασκευή Κοζάνης,τό 1974 σπούδασε Βυζαντινή Αγιογραφία στόν Αγιογραφικό Οίκο ΠΧΩΜΑΙΩΝ στής Καρυές τού Αγίου Ορους, γιά δύο χρόνια & καί στόν Αγιογραφικό Οίκο ΑΒΡΑΑΜΑΙΩΝ στή Νέα Σκήτη Αγίου Ορους μέχρι τό 1980 μαθήτευσε στήν Κοζάνη κοντά στόν Αγιογράφο Λάμπρου Ανδρέα. Μετά τό 1980 στήν Θεσ/νίκη μαθήτευσε καί συνεργάστηκε μέ τόν γνωστό Αγιογράφο Βουτσινά Χριστοφάνη, μέ τόν οποίο καί συνεργάζεται ακόμη. Τό 1993 μετακόμισε στόν Κρόκο Κοζάνης εδώ ζεί καί εργάζεται,διαθέτει υπερσύγχρονο στούντιο αγιογραφίας στό οποίο περνάει τίς περισσότερες ώρες του δημιουργώντας. Αγιογραφίες του βρείσκουμε σέ πολλές εκκλησίες καί εξωκκλήσια

ΜΟΝΗ ΕΛΩΝΑΣ ΛΕΩΝΙΔΙΟΥ- ΚΥΝΟΥΡΙΑ - ΑΡΚΑΔΙΑΣ

 "Μονή Έλωνας Λεωνιδίου - Κυνουρία - Αρκαδία Ανάμεσα στο Λεωνίδιο και τον Κοσμά Αρκαδίας, στο κοίλωμα μιας επιβλητικής κοκκινωπής ορθοπλαγιάς του Πάρνωνα, είναι χτισμένο ένα από τα γραφικότερα και πλέον γνωστά θρησκευτικά προσκυνήματα της Πελοποννήσου, η μονή της Έλωνας, Tο καθολικό της μονής, χτισμένο το 1809, είναι αφιερωμένο στην Kοίμηση της Θεοτόκου"

-

ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΡΙΑ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ

Παναγία Ελευθερώτρια Διδυμοτείχου

ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟΝ ΚΡΟΚΟ

O οικισμός Κρόκος Κοζάνης καί  η Εκκλησία τού Αγίου Νικολάου

Ενοριακός Ναός τού Αγίου Νικολάου στόν Κρόκο Κοζάνης

Μακρινή αποψη του ενοριακού ναού Αγίου Νικολάου .

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΥΛΩΝ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΥΛΩΝ
Απέναντι από την Πύλη, στο συνοικισμό της Πόρτα-Παναγιάς βρίσκεται ο ονομαστός ομώνυμος βυζαντινός ναός, ο οποίος παλαιότερα αποτελούσε το καθολικό σταυροπηγιακής μονής η οποία έφερε το όνομά της Ακαταμάχητου Θεοτόκου. Αυτή διαλύθηκε στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ο ναός κτίστηκε το 1283 από τον σεβαστοκράτορα Ιωάννη Άγγελο Κομνηνό Δούκα, νόθο γιο του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ Δούκα. Αποτελείται από τον κυρίως ναό και τον μεταγενέστερο (για άλλους προγενέστερο) εξωνάρθηκα.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΟΛΥΒΔΟΣΚΕΠΑΣΤΟΥ ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης Το μοναστήρι είναι αντρικό και αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μοιάζει σαν φρούριο με τα ψηλά τείχη που το περιβάλλουν και τον τρούλο των15 μέτρων. Είναι από τα πιο παλαιά αν όχι το παλαιότερο μοναστήρι στην Ελλάδα. Κτίστηκε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ’ τον Πωγωνάτο το 670 μ.Χ. Βρίσκεται 17 χιλιόμετρα από την Κόνιτσα στη συμβολή του Αωού και του Σαραντάπορου σε μια κατάφυτη περιοχή και μόλις 300 μέτρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. (Χάρτης της περιοχής) Λέγεται Μολυβδοσκέπαστη διότι ολόκληρη η στέγη του Ι. Ναού ήταν σκεπασμένη με φύλλα μολυβιού. Το μολύβι το πήραν οι Τούρκοι κάνοντάς το βόλια και έμεινε έκτοτε η ονομασία χωρίς σήμερα να είναι σκεπασμένη με μολύβι. Από το 1300 μ.Χ. λειτουργούσε και ως σχολή χειρογράφων. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν το κρυφό σχολειό της περιοχής. Η τελευταία φορά που ανακαινίσθηκε η μονή ήταν το έτος 1522 αφού υπήρχαν φθορές από λεηλασίες. Όμως ακόμα και τον 20ο αιώνα υπέστη πολλές λεηλασίες από τους Ιταλούς καθώς και από φωτιά που έβαλαν οι Γερμανοί στα κελιά των μοναχών. Ο μεγαλύτερος θησαυρός της Ι. Μονής είναι η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας. Είναι η πρώτη εικόνα του Μοναστηριού, η οποία έχει την προέλευσή της από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Πωγωνάτο.

ΝΑΟΣ ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ναός Αγίου Δημητρίου

Ο ναός του Αγ. Δημητρίου κτίστηκε στα ερείπια ρωμαϊκού λουτρού. Ο πρώτος ναός, ένα μικρό προσευκτήριο κτίστηκε μετά το 313. Τον 5ο αιώνα ο έπαρχος Λεόντιος έκτισε μεγάλη τρίκλιτη βασιλική, που κάηκε στα 626 - 34. Αμέσως μετά κτίστηκε η πεντάκλιτη βασιλική. Το 1493 μετατράπηκε σε τζαμί. Το 1912 αποδόθηκε πάλι στη χριστιανική λατρεία. Κάηκε στη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 και ξαναλειτούργησε το 1949, αφού ολοκληρώθηκε η αναστήλωσή του. Στην κρύπτη του ναού οργανώθηκε η έκθεση αρχαιοτήτων που διασώθηκαν από την πυρκαγιά ή βρέθηκαν στις ανασκαφικές έρευνες. Το μνημείο λειτουργεί σήμερα ως ναός. Ο ναός του Αγ. Δημητρίου είναι πεντάκλιτη βασιλική με νάρθηκα και εγκάρσιο κλίτος, με κρύπτη κάτω από το ιερό και το εγκάρσιο κλίτος και προσαρτημένο στη νοτιο - ανατολική γωνία της το παρεκκλήσι του Αγ. Ευθυμίου. Από την πυρκαγιά του 1917 διασώθηκαν λείψανα μόνο από τον λαμπρό γλυπτικό και ζωγραφικό (ψηφιδωτά, τοιχογραφίες) διάκοσμο του ναού, που αντιπροσωπεύουν τις διάφορες φάσεις της ιστορίας του. Μετά την πυρκαγιά του 1917, άρχισαν οι αναστηλωτικές εργασίες που διακόπηκαν το 1938, ξανάρχισαν το 1946 και το μνημείο ξαναλειτούργησε το 1949. Στα πλαίσια των αναστηλωτικών εργασιών έγιναν διάφορες ανασκαφικές έρευνες στο ναό και στην κρύπτη μετά την πυρκαγιά του 1917 και στα 1946 - 1949.