Δευτέρα 28 Απριλίου 2014
Σάββατο 19 Απριλίου 2014
Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Μέσα στην Αγία Σοφία «κρύβεται» ο Τίμιος Σταυρός του Ιησού Χριστού
Του Νίκου Χειλαδάκη*
Τον συγκλονιστικό πραγματικά ισχυρισμό ότι κάπου μέσα στον χώρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης κρύβεται μέχρι σήμερα ο Τίμιος Σταυρός του Ιησού Χριστού, παραθέτει ο πολύ γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος της εφημερίδας, Sabah, Hıncal Uluç, επικαλούμενος τις πολυετείς και εντατικές έρευνες του επίσης πολύ γνωστού Τούρκου ιστορικού, Radi Dikici από την Σαμψούντα του Πόντου.
Σύμφωνα με τον Radi Dikici, ο οποίος σημειωτέων θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Τούρκους βυζαντινολόγους, (για όσους δεν το ξέρουν υπάρχουν και.. τέτοιοι στην Τουρκία) και ο καλύτερος σε θέματα βυζαντινών ερευνών ενώ έχει γράψει σωρεία βιβλίων σχετικά με το Βυζάντιο και την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (όπως, «Bizans İmparatorluğu Tarihi», δηλαδή, «Ιστορία Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», «Şu Bizim Bizans», δηλαδή, «Αυτό το Δικό μας Βυζάντιο»), το μεγαλύτερο τμήμα του Τίμιου Σταυρού μεταφέρθηκε από την Αγία Ελένη στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε κάπου μέσα στον χώρο του ναού της Αγίας Σοφίας. Οι μαρτυρίες, όπως υποστηρίζει ο Τούρκος ιστορικός, αναφέρουν ότι το μέρος όπου βρίσκονταν ο Σταυρός ήταν γνωστός και φανερός μέχρι το 1024 όταν οι Σταυροφόροι κατάλαβαν την Κωνσταντινούπολη και επιδοθήκαν στις γνωστές τους λεηλασίες των ελληνορθόδοξων ναών και των μοναστηριών. Τότε κάποιοι βυζαντινοί αξιωματούχοι μαζί με κάποιους ιερείς του ναού πρόλαβαν και άρπαξαν τον Τίμιο Σταυρό για να μην τον βρουν οι Σταυροφόροι και τον έκρυψαν σε κάποιο μυστικό μέρος μέσα την Αγία Σοφία γιατί αν τον έβγαζαν έξω θα τους αντιλαμβάνονταν οι κατακτητές. Πέρασαν χρόνια μετά την καταστροφή της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους και αυτοί που είχαν κρύψει τον Τίμιο Σταυρό ή πέθαναν ή χάθηκαν σε άλλες περιοχές της αυτοκρατορίας ενώ η Πόλη στέναζε κάτω από τον λατινικό ζυγό. Έτσι το μεγάλο αυτό μυστικό χάθηκε δια μέσω των αιώνων και σήμερα παραμένει το μεγάλο αίνιγμα της ιεράς κρύπτης του Τιμίου Σταυρού η οποία, σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό και βυζαντινολόγο, πρέπει να βρίσκεται κάπου μέσα στο εσωτερικό της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης. Ο δημοσιογράφος της Sabah που ασχολήθηκε με το μεγάλο αυτό θέμα, παραθέτει και την συγκλονιστική ιστορία της αποκάλυψης του Τιμίου Σταυρού από την αυτοκράτειρα Ελένη με την βοήθεια, όπως αναφέρει, του τότε αρχιτέκτονα, μηχανικού και μαθηματικού, ελληνικής καταγωγής, Ερμογένη, που εργάστηκε κάτω από τις θεόπνευστες εντολές της αυτοκράτειρας για να φέρει στο φως τον Σταυρό του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και να κτιστεί στο μέρος εκείνο ο μεγαλοπρεπής τότε ναός της Σταυρώσεως του Σωτήρος.</span></div>
</div>
Του Νίκου Χειλαδάκη*
Τον συγκλονιστικό πραγματικά ισχυρισμό ότι κάπου μέσα στον χώρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης κρύβεται μέχρι σήμερα ο Τίμιος Σταυρός του Ιησού Χριστού, παραθέτει ο πολύ γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος της εφημερίδας, Sabah, Hıncal Uluç, επικαλούμενος τις πολυετείς και εντατικές έρευνες του επίσης πολύ γνωστού Τούρκου ιστορικού, Radi Dikici από την Σαμψούντα του Πόντου.
Σύμφωνα με τον Radi Dikici, ο οποίος σημειωτέων θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Τούρκους βυζαντινολόγους, (για όσους δεν το ξέρουν υπάρχουν και.. τέτοιοι στην Τουρκία) και ο καλύτερος σε θέματα βυζαντινών ερευνών ενώ έχει γράψει σωρεία βιβλίων σχετικά με το Βυζάντιο και την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (όπως, «Bizans İmparatorluğu Tarihi», δηλαδή, «Ιστορία Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», «Şu Bizim Bizans», δηλαδή, «Αυτό το Δικό μας Βυζάντιο»), το μεγαλύτερο τμήμα του Τίμιου Σταυρού μεταφέρθηκε από την Αγία Ελένη στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε κάπου μέσα στον χώρο του ναού της Αγίας Σοφίας. Οι μαρτυρίες, όπως υποστηρίζει ο Τούρκος ιστορικός, αναφέρουν ότι το μέρος όπου βρίσκονταν ο Σταυρός ήταν γνωστός και φανερός μέχρι το 1024 όταν οι Σταυροφόροι κατάλαβαν την Κωνσταντινούπολη και επιδοθήκαν στις γνωστές τους λεηλασίες των ελληνορθόδοξων ναών και των μοναστηριών. Τότε κάποιοι βυζαντινοί αξιωματούχοι μαζί με κάποιους ιερείς του ναού πρόλαβαν και άρπαξαν τον Τίμιο Σταυρό για να μην τον βρουν οι Σταυροφόροι και τον έκρυψαν σε κάποιο μυστικό μέρος μέσα την Αγία Σοφία γιατί αν τον έβγαζαν έξω θα τους αντιλαμβάνονταν οι κατακτητές. Πέρασαν χρόνια μετά την καταστροφή της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους και αυτοί που είχαν κρύψει τον Τίμιο Σταυρό ή πέθαναν ή χάθηκαν σε άλλες περιοχές της αυτοκρατορίας ενώ η Πόλη στέναζε κάτω από τον λατινικό ζυγό. Έτσι το μεγάλο αυτό μυστικό χάθηκε δια μέσω των αιώνων και σήμερα παραμένει το μεγάλο αίνιγμα της ιεράς κρύπτης του Τιμίου Σταυρού η οποία, σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό και βυζαντινολόγο, πρέπει να βρίσκεται κάπου μέσα στο εσωτερικό της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης. Ο δημοσιογράφος της Sabah που ασχολήθηκε με το μεγάλο αυτό θέμα, παραθέτει και την συγκλονιστική ιστορία της αποκάλυψης του Τιμίου Σταυρού από την αυτοκράτειρα Ελένη με την βοήθεια, όπως αναφέρει, του τότε αρχιτέκτονα, μηχανικού και μαθηματικού, ελληνικής καταγωγής, Ερμογένη, που εργάστηκε κάτω από τις θεόπνευστες εντολές της αυτοκράτειρας για να φέρει στο φως τον Σταυρό του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και να κτιστεί στο μέρος εκείνο ο μεγαλοπρεπής τότε ναός της Σταυρώσεως του Σωτήρος.</span></div>
</div>
Παρασκευή 11 Απριλίου 2014
ΟΙ AXEIΡΟΠΟΙΗΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Οι Αχειροποίητες εικόνες του Χριστού.
A.Tο ιερό Μανδήλιο.Η διδασκαλία της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία οι εικόνες αποτελούν ένααδιάσπαστο στοιχείο του Χριστιανικού Ευαγγελίου αμέσως με την έναρξή του, εκφράζεται επίσης στην παράδοση, η οποία βεβαιώνει ότι η πρώτη εικόνα του Χριστού εμφανίσθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του στη γη. Στη Δύση, αυτή η εικόνα εκαλείτο «το Άγιο Μανδήλιο». Στην Ανατολή καλείται «Αχειροποίητος», η εικόνα που δεν έγινε από χέρι άνθρωπου. Σύμφωνα με αυτήν την παράδοση, ο ίδιος ο Χριστός έστειλε την εικόνα Του στον Άβγαρο τον Ε’ Ukhama, πρίγκηπα της Οσροηνής, μιας μικρής χώρας ανάμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη, που βρισκόταν την εποχή εκείνη ανάμεσα στη Ρωμαϊκή και την Παρθική αυτοκρατορία. Πρωτεύουσά της ήταν η πόλη Εδεσσα, η σημερινή Orfu η Rogais. Πρέπει να αναφερθεί ότι το χρονικό της πόλης αυτής αναφέρει την ύπαρξη Χριστιανικού ναού ο οποίος εθεωρείτο αρχαίος το έτος 201 όταν καταστράφηκε από πλημμύρα. Το βασίλειο της Έδεσσας ήταν η πρώτη πολιτεία στον κόσμο που έγινε Χριστιανική πολιτεία (μεταξύ 170 και 214, υπό την ηγεμονία του Αβγάρου του Θ’)( Ουσπένσκυ Λεωνίδας)
Διαβάζουμε λοιπόν στην «Εκκλησιαστική ιστορία» του Ευσεβίου Καισαρείας τα εξής για τον Άβγαρο(ή Αυγαρο) «Ἱστορία περὶ τοῦ τῶν Ἐδεσσηνῶν δυνάστου»: «Ο Άβγαρος του Ουχάμα, τοπάρχης, προς τον Ιησού, τον αγαθό σωτήρα, που εμφανίστηκε στην Ιερουσαλήμ, χαίρε. Άκουσα σχετικά με σένα και με τις θεραπείες σου, πως πραγματοποιούνται δίχως φάρμακα και βότανα. Όπως λένε, κάνεις τυφλούς να βλέπουν, χωλούς να περπατούν, καθαρίζεις λεπρούς, βγάζεις ακάθαρτα πνεύματα και δαίμονες, θεραπεύεις όσους βασανίζονται από ανίατες αρρώστιες, ανασταίνεις νεκρούς. Έχοντας λοιπόν ακούσει όλα αυτά για σένα, σκέφτηκα ότι ένα από τα δύο συμβαίνει: ή είσαι εσύ ο ίδιος Θεός που κατέβηκες από του ουρανό και πράττεις αυτά ή είσαι ο υιός του Θεού. Γι’ αυτό λοιπόν σου έγραψα, για να σε παρακαλέσω να ‘ρθεις σε μένα και να θεραπεύσεις το βάσανο που έχω. Άκουσα άλλωστε ότι οι Ιουδαίοι αγανακτούν εναντίον σου και θέλουν να σε κατηγορήσουν. Έχω μια πολύ μικρή, αλλά σεμνή πόλη, που είναι αρκετή και για τους δυο μας». Ο Ιησούς στην απαντητική του επιστολή συγχαίρει τον Άβγαρο για την πίστη του: ʹʹἌβγαρε, μακάριος εἷπιστεύσας ἐν εμοί, μήἑώρακώς μεʹ και του υπόσχεται ότι θα στείλει κάποιον για να τον θεραπεύσει και να τον διδάξει. «Μακάριος είσαι, γιατί πίστεψες σε μένα χωρίς να με έχεις δει. Γιατί έχει γραφτεί για μένα ότι «όσοι μ’ έχουν δει δε θα πιστέψουν σε μένα» και «ώστε εκείνοι που δε θα μ’ έχουν δει, αυτοί να πιστέψουν και θα ζήσουν». Όσον αφορά αυτά που γράφεις, το να ‘ρθω κοντά σου δηλαδή, πρέπει να ολοκληρώσω όλα εκείνα για τα οποία έχω σταλεί εδώ και μετά την ολοκλήρωση να αναληφθώ προς Εκείνον που μ’ έστειλε. Και αφού αναληφθώ, θα σου στείλω κάποιον από τους μαθητές μου για να σε θεραπεύσει και να δώσει ζωή σ’ εσένα και στους δικούς σου».
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014
ΑΞΙΟΛΟΓΟΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΚΡΟΚΟΥ
Υπάρχουν αρκετοί ταλαντούχοι ερασιτέχνες ζωγράφοι καί Αγιογράφοι ενας από αυτούς είναι καί ο Δημ.Νίκος Καλύβας κάτοικος Κρόκου καί στίς φωτογραφίες βλέπουμε τήν αξιόλογη δουλειά του,τήν οποία καί παρουσιάζει κάθε χρόνο στίς πολιτιστικές εκδηλώσεις στό χώρο τής Αγίας Παρασκευής στόν Κρόκο.
Λοιπον, αυτο το blog εχει σκοπο να βοηθησει μικρους και μεγαλους ερασιτεχνες Αγιογράφους (και οχι μονο)δινοντας τους την ευκαιρια να κανουν παρουσίαση τα εργα τους. Ετσι θα μπορουν να ακουσουν κριτικες αλλα και να ανταλλαξουν αποψεις.Για να μπορεσετε να εκθεσετε τα εργα σας θα πρεπει να μου στειλετε e-mail στο:rousnik1@hotmail.com
Αξιόλογα εργα από τόν Δημ.Νίκου Καλύβα |
Λοιπον, αυτο το blog εχει σκοπο να βοηθησει μικρους και μεγαλους ερασιτεχνες Αγιογράφους (και οχι μονο)δινοντας τους την ευκαιρια να κανουν παρουσίαση τα εργα τους. Ετσι θα μπορουν να ακουσουν κριτικες αλλα και να ανταλλαξουν αποψεις.Για να μπορεσετε να εκθεσετε τα εργα σας θα πρεπει να μου στειλετε e-mail στο:rousnik1@hotmail.com
Από αριστερά ο Ν.Καλύβας,κέντρο η Ιωάννα Κύρου καί δεξιά ο Ν.Ρουσόπουλος ή Rousnik |
Σάββατο 29 Μαρτίου 2014
Σάββατο 15 Μαρτίου 2014
ΙΕΡΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
Καινή Διαθήκη αποτελεί το δεύτερο μέρος της ιερής γραμματείας ή ιερών κειμένων των Χριστιανών. Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη αποτελούν την Αγία Γραφή των Χριστιανών- μάλιστα στην Καινή Διαθήκη περιλαμβάνονται περίπου 1.005 παραθέματα από την Παλαιά Διαθήκη. Η Καινή Διαθήκη γράφτηκε από πολλούς συντάκτες μέσα σε μια χρονική περίοδο 50 περίπου ετών. Οι Χριστιανοί συγκέντρωσαν σταδιακά τα κείμενα αυτά σε ένα σώμα, μετά το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, ώστε να ενισχυθεί το έργο της διάδοσης του μηνύματός του στον κόσμο. Επίσης, με το έργο αυτό θέλησαν να μεταδώσουν στις επόμενες γενιές χωρίς αλλοιώσεις, τις πληροφορίες για όσα είδαν και άκουσαν. Η πλειονότητα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν εξ αρχής στα ελληνικά.
Από ευαισθησία προς τους Εβραίους συγγραφείς της Ιουδαϊκής Βίβλου, κάποιοι επιλέγουν να χρησιμοποιούν τους όρους "Εβραϊκές Γραφές" ή "Εβραϊκή Βίβλος" και Χριστιανικές (Ελληνικές) Γραφές αντί της παραδοσιακής χριστιανικής ονοματοδοσίας "Παλαιά Διαθήκη" και "Καινή Διαθήκη" αντίστοιχα.
Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από τέσσερα διαφορετικά είδη βιβλίων:
Τα τέσσερα Ευαγγέλια: δίνουν πληροφορίες για τη διδασκαλία του Ιησού και λίγες πληροφορίες για τη ζωή του, όσες ήταν απαραίτητες ώστε να γίνει πιο κατανοητό το μήνυμα της διδασκαλίας του. Πιστεύεται ότι έχουν γραφτεί από τέσσερις πιστούς χριστιανούς: Τους αυτόπτες μάρτυρες της επίγειας ζωής του Ιησού, Ματθαίο και Ιωάννη και τους αυτήκοους μάρτυρες των μαθητών του, Μάρκο και Λουκά. Τα βιβλία αυτά καταγράφηκαν μεταξύ του 60 και του 110 μ.Χ..
Τις Πράξεις των αποστόλων: Μετά από το θάνατο του Ιησού, οι πιστοί ενώθηκαν και δημιούργησαν την "εκκλησία", μια οργανωμένη κοινωνία πιστών με σκοπό να συνεχιστεί το έργο του Ιησού στη γη. Η πρώιμη ιστορία της εκκλησίας και των αποστόλων της περιγράφεται στο βιβλίο "Πράξεις των Αποστόλων" που έγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε δύο κύριες ενότητες:
Τις Πράξεις του Πέτρου
Τις Πράξεις του Παύλου
Ο Πέτρος ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιησού ενώ ο Παύλος ήταν απόστολος στον μη εβραϊκό κόσμο, της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Τις Επιστολές: Από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, τα 21 έχουν την μορφή των επιστολών. Οι 14 από αυτές γράφτηκαν από τον Απόστολο Παύλο. Μέσω αυτών απευθύνθηκε στους πιστούς διδάσκοντας το λόγο του Ιησού, δίνοντας λύσεις στα τοπικά προβλήματα των εκκλησιών και συμβουλές για το πως να ζήσουν μια χριστιανική ζωή.
Την Αποκάλυψη: Το βιβλίο αυτό είναι γνωστό ως Αποκάλυψη του Ιωάννη, εξαιτίας της πίστης ότι γράφτηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Το περιεχόμενό του ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να κρατήσουν την πίστη τους παρ´όλες τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, δίνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα ελπίδας.
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014
ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ''ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΡΕΦΟΚΡΑΤΟΥΣΑ''
Βιζαντινή εικόνα τής Παναγίας Βρεφοκρατούσας δωρέα τού αρματολού οπλαρχηγού Γεωργίου Σαλταπήδα.Προήλθε από τό εξωκκλήσι τής Αναλήψεως τού Σωτήρος πού ηταν στόν κάμπο τής Καισαρειάς καί μετά τήν κατασκευή τής τεχνιτής λύμνης Πολυφύτου μεταφέρθηκε καί φυλάσσεται στόν ενοριακό Ναό τού Τιμίου Προδρόμου.
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014
Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
Ιερά Μητρόπολις Καισάρειας-Σερβίων καί Κοζάνης
Κάνοντας μιά ερευνα στά υπάρχοντα γραπτά στοιχεία καί αρχεία τής Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης καί σέ άλλες μνημειακές μαρτυρίες δεν είναι δυνατόν να προσδιορισθεί ο ακριβής χρόνος που εκχριστιανίσθηκε η περιοχή μας και οργανώθηκε ο χώρος της σημερινής Μητροπολιτικής Επαρχίας σε Επισκοπή.
Από όσα γνωρίζομε, ως πρώτη Επισκοπή λειτούργησε η Καισαρείας με έδρα την Καισαρεία. Στους καταλόγους Μητροπόλεων και Επισκοπών που παραθέτει ο Γεράσιμος Κονιδάρης «Εκκλησιαστική ιστορία της Ελλάδος» (τομ. Α . σελ. 513 – 515) αναφέρεται Επισκοπή Καισαρείας υπαγομένη στη Μητρόπολη Λαρίσης κατά τον Ε . αιώνα (431 – 551) με Επίσκοπο Καισαρείας κατέχοντας την 8η θέση μεταξύ των Επισκόπων της Μητροπόλεως. (Άλλες Επισκοπές της Μητροπόλεως Λαρίσης αναφέρονται Θηβών, Δημητριάδος, Λαμίας Τρίκης κ.λ.π. όθεν συνάγεται ότι η ευθύνη και δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης εκτείνονταν από την περιοχή μας μέχρι την Θήβα).
Αποκαλυφθείσα στο χώρο της Καισαρείας προ ετών επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα φέρει ημικατεστραμμένο επίγραμμα «...προεδρίαν έλαχεν τη Εκκλησία Καισάρων πόλεως Μακεδόνιος έστιν ούτος ανήρ τα παντ’ εύφημος ος Επισκοπήσας έτη εν μήνα ένα του τήδε βίου εκδημήσας μηνί Ιανουαρίω ΚΓ Ινδικτιώνος ΙΑ προς Θεόν ενεδήμησεν...» Το επίγραμμα δεν φέρει ακριβή χρονολόγηση, από το είδος όμως της γραφής και τα λοιπά στοιχεία, οι ειδικοί το τοποθετούν στην περίοδο του 5ου αιώνος. Συνεπώς κατά τον 5ο και 6ο αιώνα έδρευε στην Καισάρεια Επισκοπή, η οποία πιθανώς να συστήθηκε και υπήρχε ίσως από του 4ου αιώνα αφ’ ότου έπαψαν οι διωγμοί και επιχειρήθηκε η οργάνωση της Εκκλησίας.
Δεν είναι βέβαια γνωστό από πότε και ως πότε ακριβώς λειτούργησε αυτή η Επισκοπή. Άγνωστα επίσης είναι τα πιθανά όρια δικαιοδοσίας, οι διακονήσαντες Επίσκοποι πλην του Μακεδονίου και κάθε τι σχετικό με την ενεργό ζωή και τις δραστηριότητές της. Πέρα από την επιτύμβια πλάκα και τις πληροφορίες του Κονιδάρη που δανείζεται από το Συνέκδημο του Ιεροκλή, σα μνημειακές μαρτυρίες πρέπει να θεωρούνται και τα αποκαλυφθέντα δάπεδα των Παλαιοχριστιανικών εκκλησιών, Αγίας Παρασκευής, Βοσκοχωρίου και Ακρινής, που οι ειδικοί τα αξιολογούν ως κτίσματα του 4ου έως του 5ου αιώνος. Εντεύθεν των χρόνων αυτών δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία. Στην Επισκοπή αυτή της Καισαρείας ασφαλώς υπάγονταν όλα τα προς νότο χωριά της σημερινής Μητροπολιτικής Επαρχίας αφού υπάγονταν στη Λάρισα. Τα δε βόρεια όρια δεν είναι γνωστά, οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι ολόκληρη η περιοχή της σημερινής Μητροπολιτικής Επαρχίας υπάγονταν στην ίδια αυτή Επισκοπή.
Από του 9ου αιώνος είναι γνωστή η Επισκοπή Σερβίων. Η πρώτη μαρτυρία περί αυτής είναι η «Διατύπωσις των θρόνων των Εκκλησιών» υπό Λέοντος Σοφού (886 – 912). Με τον τίτλο «Σερβίων» και έδρα τα Σέρβια λειτούργησε ως το 1745, όποτε η έδρα της μεταφέρθηκε στην Κοζάνη και ο τίτλος αυξήθηκε σε «Σερβίων και Κοζάνης» υπαγομένη πάντοτε στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Και περί αυτής της Επισκοπής δεν είναι γνωστά τα περί του ακριβούς χρόνου σύστασης και η οποιαδήποτε τυχόν παρουσία της προ του 9ου αιώνος που πρέπει να θεωρείται πολύ πιθανή.
Η εκδοχή ότι η Επισκοπή Σερβίων είναι η συνέχεια της Επισκοπής Καισαρείας και ότι πρόκειται δηλαδή απλώς περί μεταφοράς της έδρας από την Καισάρεια στα Σέρβια αβάσιμη. Δεν υπάρχει περί αυτού καμία ασφαλής μαρτυρία, πέρα από μία απλή εικασία ότι κοντινοί είναι οι συνοικισμοί Καισαρείας και Σερβίων και υποβαθμιζόταν η Καισαρεία, διάβηκε τον Αλιάκμονα και βρέθηκε στα Σέρβια.
Από τον 6ο αιώνα που έχουμε μαρτυρίες για την Επισκοπή Καισαρείας ως τον 9ο αιώνα που έχουμε μαρτυρίες περί της Επισκοπής Σερβίων, υπάρχει σιγή περί τα Εκκλησιαστικά της Επαρχίας. Το πιθανότερο είναι ότι περί τον 6ο – 7ο αιώνα, για διαφόρους άγνωστους λόγους διαλύθηκε η Επισκοπή Καισαρείας και η Επισκοπή Σερβίων είναι άλλη που συστήθηκε μεταγενέστερα. Πρόκειται δηλαδή για την κατάργηση μίας Επισκοπής και τη σύσταση άλλης. Κατά τους χρόνους 6ου – 7ου αιώνα έχομε την εισβολή των Σλάβων, που καθώς δεν είχαν ακόμα εκχριστιανισθεί επιδόθηκαν σε γενικότερους διωγμούς και ανατροπές και η διάλυση της Επισκοπής πρέπει να οφείλεται σε μία γενικότερη αναγκαστική διακοπή της κάθε Χριστιανικής και Εκκλησιαστικής εκδήλωσης και δραστηριότητας ένεκα των δυσάρεστων αυτών συμβάντων.
Ο Γερ. Κονιδάρης ασχολούμενος με τη μελέτη καταλόγου Επισκοπών της Μητροπόλεως Λαρίσης του 10ου αιώνος κατά το οποίο μερικές από τις παλαιότερες Επισκοπές του 5ου αιώνα μεταξύ των οποίων και η Καισαρεία δεν υπήρχαν, σημειώνει: «...δεν θα ηδυνάμεθα εν τούτοις να αρνηθώμεν ότι καταστροφαί και αλλοιώσεις επήλθον κατά τας σλαβικάς επιδρομάς του ζ . και η . αιώνος, ότε και εκορυφώθησαν και κατεστράφησαν τότε Δίον, και αι Θήβαι, οι Γόμφοι, η Καισάρεια... κ.λ.π.».
Άλλως τε η Επισκοπή Καισαρείας υπάγονταν στη Μητρόπολη Λαρίσης, ενώ η των Σερβίων στη Μητρόπολη Θεσ/νίκης και η εκχώρηση μίας Επισκοπής από Μητρόπολη σε Μητρόπολη δεν γινόταν εύκολα και απλώς με την αλλαγή έδρας. Αλλά και αν επρόκειτο για αλλαγή έδρας έπρεπε να διατηρεί και τον πρώτο τίτλο «Καισαρείας».
Μάλλον βέβαιο πρέπει να θεωρείται, ότι η Επισκοπή Καισαρείας ιδρυθείσα κατά τον 4ο η 5ο αιώνα λειτούργησε ίσως μέχρι τον 7ο αιώνα, όποτε ένεκα της εισβολής των Σλάβων η και εξ άλλων σοβαρών λόγων καταργήθηκε οριστικά αφού δεν έμεινε καν ως τίτλος «πάλαι ποτέ λαμψάσης Επισκοπής».
Γιά τήν αποκατάσταση τής αλήθειας, Ιερά Μητρόπολις Καισάρειας-Σερβίων καί Κοζάνης
Ενοριακός Ναός Αγίου Προδρόμου Καισαρειας σήμερα. |
Ενοριακός Ναός Αγίου Προδρόμου Καισαρειάς πρίν τό1995 |
Ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Κ.Μάστορας εφημέριος τού ενοριακού Ναού Αγίου Προδρόμου Καισαρειάς |
Γιά τήν αποκατάσταση τής αλήθειας, Ιερά Μητρόπολις Καισάρειας-Σερβίων καί Κοζάνης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)