ΟΙ AXEIΡΟΠΟΙΗΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Οι Αχειροποίητες εικόνες του Χριστού.

A.Tο ιερό Μανδήλιο. 
 Η διδασκαλία της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία οι εικόνες αποτελούν ένααδιάσπαστο στοιχείο του Χριστιανικού Ευαγγελίου αμέσως με την έναρξή του, εκφράζεται επίσης στην παράδοση, η οποία βεβαιώνει ότι η πρώτη εικόνα του Χριστού εμφανίσθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του στη γη. Στη Δύση, αυτή η εικόνα εκαλείτο «το Άγιο Μανδήλιο». Στην Ανατολή καλείται «Αχειροποίητος», η εικόνα που δεν έγινε από χέρι άνθρωπου. Σύμφωνα με αυτήν την παράδοση, ο ίδιος ο Χριστός έστειλε την εικόνα Του στον Άβγαρο τον Ε’ Ukhama, πρίγκηπα της Οσροηνής, μιας μικρής χώρας ανάμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη, που βρισκόταν την εποχή εκείνη ανάμεσα στη Ρωμαϊκή και την Παρθική αυτοκρατορία. Πρωτεύουσά της ήταν η πόλη Εδεσσα, η σημερινή Orfu η Rogais. Πρέπει να αναφερθεί ότι το χρονικό της πόλης αυτής αναφέρει την ύπαρξη Χριστιανικού ναού ο οποίος εθεωρείτο αρχαίος το έτος 201 όταν καταστράφηκε από πλημμύρα. Το βασίλειο της Έδεσσας ήταν η πρώτη πολιτεία στον κόσμο που έγινε Χριστιανική πολιτεία (μεταξύ 170 και 214, υπό την ηγεμονία του Αβγάρου του Θ’)( Ουσπένσκυ Λεωνίδας)
 Διαβάζουμε λοιπόν στην «Εκκλησιαστική ιστορία» του Ευσεβίου Καισαρείας τα εξής για τον Άβγαρο(ή Αυγαρο) «Ἱστορία περὶ τοῦ τῶν Ἐδεσσηνῶν δυνάστου»: «Ο Άβγαρος του Ουχάμα, τοπάρχης, προς τον Ιησού, τον αγαθό σωτήρα, που εμφανίστηκε στην Ιερουσαλήμ, χαίρε. Άκουσα σχετικά με σένα και με τις θεραπείες σου, πως πραγματοποιούνται δίχως φάρμακα και βότανα. Όπως λένε, κάνεις τυφλούς να βλέπουν, χωλούς να περπατούν, καθαρίζεις λεπρούς, βγάζεις ακάθαρτα πνεύματα και δαίμονες, θεραπεύεις όσους βασανίζονται από ανίατες αρρώστιες, ανασταίνεις νεκρούς. Έχοντας λοιπόν ακούσει όλα αυτά για σένα, σκέφτηκα ότι ένα από τα δύο συμβαίνει: ή είσαι εσύ ο ίδιος Θεός που κατέβηκες από του ουρανό και πράττεις αυτά ή είσαι ο υιός του Θεού. Γι’ αυτό λοιπόν σου έγραψα, για να σε παρακαλέσω να ‘ρθεις σε μένα και να θεραπεύσεις το βάσανο που έχω. Άκουσα άλλωστε ότι οι Ιουδαίοι αγανακτούν εναντίον σου και θέλουν να σε κατηγορήσουν. Έχω μια πολύ μικρή, αλλά σεμνή πόλη, που είναι αρκετή και για τους δυο μας». Ο Ιησούς στην απαντητική του επιστολή συγχαίρει τον Άβγαρο για την πίστη του: ʹʹἌβγαρε, μακάριος εἷπιστεύσας ἐν εμοί, μήἑώρακώς μεʹ και του υπόσχεται ότι θα στείλει κάποιον για να τον θεραπεύσει και να τον διδάξει. «Μακάριος είσαι, γιατί πίστεψες σε μένα χωρίς να με έχεις δει. Γιατί έχει γραφτεί για μένα ότι «όσοι μ’ έχουν δει δε θα πιστέψουν σε μένα» και «ώστε εκείνοι που δε θα μ’ έχουν δει, αυτοί να πιστέψουν και θα ζήσουν». Όσον αφορά αυτά που γράφεις, το να ‘ρθω κοντά σου δηλαδή, πρέπει να ολοκληρώσω όλα εκείνα για τα οποία έχω σταλεί εδώ και μετά την ολοκλήρωση να αναληφθώ προς Εκείνον που μ’ έστειλε. Και αφού αναληφθώ, θα σου στείλω κάποιον από τους μαθητές μου για να σε θεραπεύσει και να δώσει ζωή σ’ εσένα και στους δικούς σου».

ΑΞΙΟΛΟΓΟΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΚΡΟΚΟΥ

Υπάρχουν αρκετοί ταλαντούχοι ερασιτέχνες ζωγράφοι καί Αγιογράφοι ενας από αυτούς είναι καί ο Δημ.Νίκος Καλύβας κάτοικος Κρόκου καί στίς φωτογραφίες βλέπουμε τήν αξιόλογη δουλειά του,τήν οποία καί παρουσιάζει κάθε χρόνο στίς πολιτιστικές εκδηλώσεις στό χώρο τής Αγίας Παρασκευής στόν Κρόκο.

Αξιόλογα εργα από τόν Δημ.Νίκου Καλύβα

Λοιπον, αυτο το blog εχει σκοπο να βοηθησει μικρους και μεγαλους ερασιτεχνες Αγιογράφους (και οχι μονο)δινοντας τους την ευκαιρια να κανουν παρουσίαση τα εργα τους. Ετσι θα μπορουν να ακουσουν κριτικες αλλα και να ανταλλαξουν αποψεις.Για να μπορεσετε να εκθεσετε τα εργα σας θα πρεπει να μου στειλετε e-mail στο:rousnik1@hotmail.com

Από αριστερά ο Ν.Καλύβας,κέντρο η Ιωάννα Κύρου καί δεξιά ο Ν.Ρουσόπουλος ή Rousnik 

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΧΕΡΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ

Πρόσφατη αγιογραφία στό Ιερό Ναό Τής Αγίας Παρασκευής στό Κρόκο Κοζάνης.Η τειχογραφία αναφέρεται στήν κατοχή καί στό θαύμα τής Αγίας Παρασκευής νά σώσει κατοίκους από τούς Γερμανούς στρατιώτες πού κρυβόταν μέσα στόν Ναό της.
                 

ΙΕΡΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Καινή Διαθήκη αποτελεί το δεύτερο μέρος της ιερής γραμματείας ή ιερών κειμένων των Χριστιανών. Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη αποτελούν την Αγία Γραφή των Χριστιανών- μάλιστα στην Καινή Διαθήκη περιλαμβάνονται περίπου 1.005 παραθέματα από την Παλαιά Διαθήκη. Η Καινή Διαθήκη γράφτηκε από πολλούς συντάκτες μέσα σε μια χρονική περίοδο 50 περίπου ετών. Οι Χριστιανοί συγκέντρωσαν σταδιακά τα κείμενα αυτά σε ένα σώμα, μετά το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, ώστε να ενισχυθεί το έργο της διάδοσης του μηνύματός του στον κόσμο. Επίσης, με το έργο αυτό θέλησαν να μεταδώσουν στις επόμενες γενιές χωρίς αλλοιώσεις, τις πληροφορίες για όσα είδαν και άκουσαν. Η πλειονότητα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν εξ αρχής στα ελληνικά. Από ευαισθησία προς τους Εβραίους συγγραφείς της Ιουδαϊκής Βίβλου, κάποιοι επιλέγουν να χρησιμοποιούν τους όρους "Εβραϊκές Γραφές" ή "Εβραϊκή Βίβλος" και Χριστιανικές (Ελληνικές) Γραφές αντί της παραδοσιακής χριστιανικής ονοματοδοσίας "Παλαιά Διαθήκη" και "Καινή Διαθήκη" αντίστοιχα. Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από τέσσερα διαφορετικά είδη βιβλίων: Τα τέσσερα Ευαγγέλια: δίνουν πληροφορίες για τη διδασκαλία του Ιησού και λίγες πληροφορίες για τη ζωή του, όσες ήταν απαραίτητες ώστε να γίνει πιο κατανοητό το μήνυμα της διδασκαλίας του. Πιστεύεται ότι έχουν γραφτεί από τέσσερις πιστούς χριστιανούς: Τους αυτόπτες μάρτυρες της επίγειας ζωής του Ιησού, Ματθαίο και Ιωάννη και τους αυτήκοους μάρτυρες των μαθητών του, Μάρκο και Λουκά. Τα βιβλία αυτά καταγράφηκαν μεταξύ του 60 και του 110 μ.Χ.. Τις Πράξεις των αποστόλων: Μετά από το θάνατο του Ιησού, οι πιστοί ενώθηκαν και δημιούργησαν την "εκκλησία", μια οργανωμένη κοινωνία πιστών με σκοπό να συνεχιστεί το έργο του Ιησού στη γη. Η πρώιμη ιστορία της εκκλησίας και των αποστόλων της περιγράφεται στο βιβλίο "Πράξεις των Αποστόλων" που έγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε δύο κύριες ενότητες: Τις Πράξεις του Πέτρου Τις Πράξεις του Παύλου Ο Πέτρος ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιησού ενώ ο Παύλος ήταν απόστολος στον μη εβραϊκό κόσμο, της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τις Επιστολές: Από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, τα 21 έχουν την μορφή των επιστολών. Οι 14 από αυτές γράφτηκαν από τον Απόστολο Παύλο. Μέσω αυτών απευθύνθηκε στους πιστούς διδάσκοντας το λόγο του Ιησού, δίνοντας λύσεις στα τοπικά προβλήματα των εκκλησιών και συμβουλές για το πως να ζήσουν μια χριστιανική ζωή. Την Αποκάλυψη: Το βιβλίο αυτό είναι γνωστό ως Αποκάλυψη του Ιωάννη, εξαιτίας της πίστης ότι γράφτηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Το περιεχόμενό του ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να κρατήσουν την πίστη τους παρ´όλες τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, δίνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα ελπίδας.

ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ''ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΡΕΦΟΚΡΑΤΟΥΣΑ''

Βιζαντινή εικόνα τής Παναγίας Βρεφοκρατούσας δωρέα τού αρματολού οπλαρχηγού Γεωργίου Σαλταπήδα.Προήλθε από τό εξωκκλήσι τής Αναλήψεως τού Σωτήρος πού ηταν στόν κάμπο τής Καισαρειάς καί μετά τήν κατασκευή τής τεχνιτής λύμνης Πολυφύτου μεταφέρθηκε καί φυλάσσεται στόν ενοριακό Ναό τού Τιμίου Προδρόμου.

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ

Ιερά Μητρόπολις Καισάρειας-Σερβίων καί Κοζάνης

Ενοριακός Ναός Αγίου Προδρόμου Καισαρειας σήμερα.

Ενοριακός Ναός Αγίου Προδρόμου Καισαρειάς πρίν τό1995

Κάνοντας μιά ερευνα στά υ­πάρ­χον­τα γρα­πτά στοι­χεί­α καί αρχεία τής Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης καί σέ άλ­λες μνη­μεια­κές μαρ­τυ­ρί­ες δεν εί­ναι δυ­να­τόν να προσ­δι­ο­ρι­σθεί ο α­κρι­βής χρό­νος που εκ­χρι­στι­α­νί­σθη­κε η πε­ρι­ο­χή μας και ορ­γα­νώ­θη­κε ο χώ­ρος της ση­με­ρι­νής Μη­τρο­πο­λι­τι­κής Ε­παρ­χί­ας σε Ε­πι­σκο­πή. Α­πό ό­σα γνω­ρί­ζο­με, ως πρώ­τη Ε­πι­σκο­πή λει­τούρ­γη­σε η Και­σα­ρεί­ας με έ­δρα την Και­σα­ρεί­α. Στους κα­τα­λό­γους Μη­τρο­πό­λε­ων και Ε­πι­σκο­πών που πα­ρα­θέ­τει ο Γε­ρά­σι­μος Κο­νι­δά­ρης «Εκ­κλη­σι­α­στι­κή ι­στο­ρί­α της Ελ­λά­δος» (τομ. Α . σελ. 513 – 515) α­να­φέ­ρε­ται Ε­πι­σκο­πή Και­σα­ρεί­ας υ­πα­γο­μέ­νη στη Μη­τρό­πο­λη Λα­ρί­σης κα­τά τον Ε . αι­ώ­να (431 – 551) με Ε­πί­σκο­πο Και­σα­ρεί­ας κα­τέ­χον­τας την 8η θέ­ση με­τα­ξύ των Ε­πι­σκό­πων της Μη­τρο­πό­λε­ως. (Άλ­λες Ε­πι­σκο­πές της Μη­τρο­πό­λε­ως Λα­ρί­σης α­να­φέ­ρον­ται Θη­βών, Δη­μη­τριά­δος, Λα­μί­ας Τρί­κης κ.λ.π. ό­θεν συ­νά­γε­ται ό­τι η ευ­θύ­νη και δι­και­ο­δο­σί­α της Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ως Λα­ρί­σης ε­κτεί­νον­ταν α­πό την πε­ρι­ο­χή μας μέ­χρι την Θή­βα). ­ ­ ­ Α­πο­κα­λυ­φθεί­σα στο χώ­ρο της Και­σα­ρεί­ας προ ε­τών ε­πι­τύμ­βια μαρ­μά­ρι­νη πλά­κα φέ­ρει η­μι­κα­τε­στραμ­μέ­νο ε­πί­γραμ­μα «­.­..προ­ε­δρί­αν έ­λα­χεν τη Εκ­κλη­σί­α Και­σά­ρων πό­λε­ως Μα­κε­δό­νιος έ­στιν ού­τος α­νήρ τα παντ’ εύ­φη­μος ος Ε­πι­σκο­πή­σας έ­τη εν μή­να έ­να του τή­δε βί­ου εκ­δη­μή­σας μη­νί Ι­α­νου­α­ρί­ω ΚΓ Ινδικτιώνος Ι­Α προς Θε­όν ε­νε­δή­μη­σεν.­.­.» Το ε­πί­γραμ­μα δεν φέ­ρει α­κρι­βή χρο­νο­λό­γη­ση, α­πό το εί­δος ό­μως της γρα­φής και τα λοι­πά στοι­χεί­α, οι ει­δι­κοί το το­πο­θε­τούν στην πε­ρί­ο­δο του 5ου αι­ώ­νος. Συ­νε­πώς κα­τά τον 5ο και 6ο αι­ώ­να έ­δρευ­ε στην Και­σά­ρεια Ε­πι­σκο­πή, η ο­ποί­α πι­θα­νώς να συ­στή­θη­κε και υ­πήρ­χε ί­σως α­πό του 4ου αι­ώ­να α­φ’ ό­του έ­πα­ψαν οι δι­ωγ­μοί και ε­πι­χει­ρή­θη­κε η ορ­γά­νω­ση της Εκ­κλη­σί­ας. Δεν εί­ναι βέ­βαι­α γνω­στό α­πό πό­τε και ως πό­τε α­κρι­βώς λει­τούρ­γη­σε αυ­τή η Ε­πι­σκο­πή. Ά­γνω­στα ε­πί­σης εί­ναι τα πι­θα­νά ό­ρια δι­και­ο­δο­σί­ας, οι δι­α­κο­νή­σαν­τες Ε­πί­σκο­ποι πλην του Μα­κε­δο­νί­ου και κά­θε τι σχε­τι­κό με την ε­νερ­γό ζω­ή και τις δρα­στη­ρι­ό­τη­τές της. Πέ­ρα α­πό την ε­πι­τύμ­βια πλά­κα και τις πλη­ρο­φο­ρί­ες του Κο­νι­δά­ρη που δα­νεί­ζε­ται α­πό το Συ­νέκ­δη­μο του Ι­ε­ρο­κλή, σα μνη­μεια­κές μαρ­τυ­ρί­ες πρέ­πει να θε­ω­ρούν­ται και τα α­πο­κα­λυ­φθέν­τα δά­πε­δα των Πα­λαι­ο­χρι­στι­α­νι­κών εκ­κλη­σι­ών, Α­γί­ας Πα­ρα­σκευ­ής, Βο­σκο­χω­ρί­ου και Α­κρι­νής, που οι ει­δι­κοί τα α­ξι­ο­λο­γούν ως κτί­σμα­τα του 4ου έ­ως του 5ου αι­ώ­νος. Εν­τεύ­θεν των χρό­νων αυ­τών δεν υ­πάρ­χουν άλ­λα στοι­χεί­α. Στην Ε­πι­σκο­πή αυ­τή της Και­σα­ρεί­ας α­σφα­λώς υ­πά­γον­ταν ό­λα τα προς νό­το χω­ριά της ση­με­ρι­νής Μη­τρο­πο­λι­τι­κής Ε­παρ­χί­ας α­φού υ­πά­γον­ταν στη Λά­ρι­σα. Τα δε βό­ρεια ό­ρια δεν εί­ναι γνω­στά, ο­πωσ­δή­πο­τε ό­μως θα πρέ­πει να θε­ω­ρεί­ται βέ­βαι­ο ό­τι ο­λό­κλη­ρη η πε­ρι­ο­χή της ση­με­ρι­νής Μη­τρο­πο­λι­τι­κής Ε­παρ­χί­ας υ­πά­γον­ταν στην ί­δια αυ­τή Ε­πι­σκο­πή. ­ ­ ­ Α­πό του 9ου αι­ώ­νος εί­ναι γνω­στή η Ε­πι­σκο­πή Σερ­βί­ων. Η πρώ­τη μαρ­τυ­ρί­α πε­ρί αυ­τής εί­ναι η «Δι­α­τύ­πω­σις των θρό­νων των Εκ­κλη­σι­ών» υ­πό Λέ­ον­τος Σο­φού (886 – 912). Με τον τί­τλο «Σερ­βί­ων» και έ­δρα τα Σέρ­βια λει­τούρ­γη­σε ως το 1745, ό­πο­τε η έ­δρα της με­τα­φέρ­θη­κε στην Κο­ζά­νη και ο τί­τλος αυ­ξή­θη­κε σε «Σερ­βί­ων και Κο­ζά­νης» υ­πα­γο­μέ­νη πάν­το­τε στη Μη­τρό­πο­λη Θεσ­σα­λο­νί­κης. Και πε­ρί αυ­τής της Ε­πι­σκο­πής δεν εί­ναι γνω­στά τα πε­ρί του α­κρι­βούς χρό­νου σύ­στα­σης και η ο­ποι­α­δή­πο­τε τυ­χόν πα­ρου­σί­α της προ του 9ου αι­ώ­νος που πρέ­πει να θε­ω­ρεί­ται πο­λύ πι­θα­νή. ­ ­ ­ Η εκ­δο­χή ό­τι η Ε­πι­σκο­πή Σερ­βί­ων εί­ναι η συ­νέ­χεια της Ε­πι­σκο­πής Και­σα­ρεί­ας και ό­τι πρό­κει­ται δη­λα­δή α­πλώς πε­ρί με­τα­φο­ράς της έ­δρας α­πό την Και­σά­ρεια στα Σέρ­βια α­βά­σι­μη. Δεν υ­πάρ­χει πε­ρί αυ­τού κα­μί­α α­σφα­λής μαρ­τυ­ρί­α, πέ­ρα α­πό μί­α α­πλή ει­κα­σί­α ό­τι κον­τι­νοί εί­ναι οι συ­νοι­κι­σμοί Και­σα­ρεί­ας και Σερ­βί­ων και υ­πο­βαθ­μι­ζό­ταν η Και­σα­ρεί­α, δι­ά­βη­κε τον Α­λι­άκ­μο­να και βρέ­θη­κε στα Σέρ­βια. ­ ­ ­ Α­πό τον 6ο αι­ώ­να που έ­χου­με μαρ­τυ­ρί­ες για την Ε­πι­σκο­πή Και­σα­ρεί­ας ως τον 9ο αι­ώ­να που έ­χου­με μαρ­τυ­ρί­ες πε­ρί της Ε­πι­σκο­πής Σερ­βί­ων, υ­πάρ­χει σι­γή πε­ρί τα Εκ­κλη­σι­α­στι­κά της Ε­παρ­χί­ας. Το πι­θα­νό­τε­ρο εί­ναι ό­τι πε­ρί τον 6ο – 7ο αι­ώ­να, για δι­α­φό­ρους ά­γνω­στους λό­γους δι­α­λύ­θη­κε η Ε­πι­σκο­πή Και­σα­ρεί­ας και η Ε­πι­σκο­πή Σερ­βί­ων εί­ναι άλ­λη που συ­στή­θη­κε με­τα­γε­νέ­στε­ρα. Πρό­κει­ται δη­λα­δή για την κα­τάρ­γη­ση μί­ας Ε­πι­σκο­πής και τη σύ­στα­ση άλ­λης. Κα­τά τους χρό­νους 6ου – 7ου αι­ώ­να έ­χο­με την ει­σβο­λή των Σλά­βων, που κα­θώς δεν εί­χαν α­κό­μα εκ­χρι­στι­α­νι­σθεί ε­πι­δό­θη­καν σε γε­νι­κό­τε­ρους δι­ωγ­μούς και α­να­τρο­πές και η δι­ά­λυ­ση της Ε­πι­σκο­πής πρέ­πει να ο­φεί­λε­ται σε μί­α γε­νι­κό­τε­ρη α­ναγ­κα­στι­κή δι­α­κο­πή της κά­θε Χρι­στι­α­νι­κής και Εκ­κλη­σι­α­στι­κής εκ­δή­λω­σης και δρα­στη­ρι­ό­τη­τας έ­νε­κα των δυ­σά­ρε­στων αυ­τών συμ­βάν­των.

Ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Κ.Μάστορας
εφημέριος τού ενοριακού Ναού Αγίου
Προδρόμου Καισαρειάς

Ο Γερ. Κο­νι­δά­ρης α­σχο­λού­με­νος με τη με­λέ­τη κα­τα­λό­γου Ε­πι­σκο­πών της Μη­τρο­πό­λε­ως Λα­ρί­σης του 10ου αι­ώ­νος κα­τά το ο­ποί­ο με­ρι­κές α­πό τις πα­λαι­ό­τε­ρες Ε­πι­σκο­πές του 5ου αι­ώ­να με­τα­ξύ των ο­ποί­ων και η Και­σα­ρεί­α δεν υ­πήρ­χαν, ση­μει­ώ­νει: «­.­..δεν θα η­δυ­νά­με­θα εν τού­τοις να αρ­νη­θώ­μεν ό­τι κα­τα­στρο­φαί και αλ­λοι­ώ­σεις ε­πήλ­θον κα­τά τας σλα­βι­κάς ε­πι­δρο­μάς του ζ . και η . αι­ώ­νος, ό­τε και ε­κο­ρυ­φώ­θη­σαν και κα­τε­στρά­φη­σαν τό­τε Δί­ον, και αι Θή­βαι, οι Γόμ­φοι, η Και­σά­ρεια.­.. κ.λ.π.­». ­ ­ ­ Άλ­λως τε η Ε­πι­σκο­πή Και­σα­ρεί­ας υ­πά­γον­ταν στη Μη­τρό­πο­λη Λα­ρί­σης, ε­νώ η των Σερ­βί­ων στη Μη­τρό­πο­λη Θεσ/νί­κης και η εκ­χώ­ρη­ση μί­ας Ε­πι­σκο­πής α­πό Μη­τρό­πο­λη σε Μη­τρό­πο­λη δεν γι­νό­ταν εύ­κο­λα και α­πλώς με την αλ­λα­γή έ­δρας. Αλ­λά και αν ε­πρό­κει­το για αλ­λα­γή έ­δρας έ­πρε­πε να δι­α­τη­ρεί και τον πρώ­το τί­τλο «Και­σα­ρεί­ας»­.­ ­ ­ ­ Μάλ­λον βέ­βαι­ο πρέ­πει να θε­ω­ρεί­ται, ό­τι η Ε­πι­σκο­πή Και­σα­ρεί­ας ι­δρυ­θεί­σα κα­τά τον 4ο η 5ο αι­ώ­να λει­τούρ­γη­σε ί­σως μέ­χρι τον 7ο αι­ώ­να, ό­πο­τε έ­νε­κα της ει­σβο­λής των Σλά­βων η και εξ άλ­λων σο­βα­ρών λό­γων κα­ταρ­γή­θη­κε ο­ρι­στι­κά α­φού δεν έ­μει­νε καν ως τί­τλος «πά­λαι πο­τέ λαμ­ψά­σης Ε­πι­σκο­πής». 

Γιά τήν αποκατάσταση τής αλήθειας, Ιερά Μητρόπολις Καισάρειας-Σερβίων καί Κοζάνης

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

     

Πρόκειται για γυναικεία Μονή, κοντά στο αεροδρόμιο της πόλης, που ιδρύθηκε το 1945 με βασιλικό διάταγμα από τον μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Κων. Πλατή (1945-1957). Λειτούργησε ως Μονή, στη θέση παλαιότερου ναΐσκου της Αναλήψεως του Σωτήρος, με 3 μοναχές μέχρι το 1957 οπότε καταργήθηκε και υπάχθηκε στην Ι.Μονή Αγίου Αντωνίου (Σιάπκας). Το 1958, η ηγουμένη της Μονής αδ. Μαγδαληνή συστήνει ίδρυμα επονομαζόμενο Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριο «η Ανάληψις» Κοζάνης, το οποίο καθίσταται μετόχι της Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους. Το μοναστηριακό συγκρότημα περιλαμβάνει πολλά διώροφα κτίσματα όπως κελιά των μοναχών, ξενώνες, εργαστήρια χειροτεχνίας και υφαντουργίας. Η κεντρική είσοδος στο χώρο είναι τοξωτή ενώ παραπλεύρως υψώνεται τριώροφος πυργίσκος. Ο ναός της Αναλήψεως, σε κεραμιδί απόχρωση, είναι τρίκλιτος με τρούλο και επικλινή στέγη. Υπάρχει επίσης παρεκκλήσι καμαροσκέπαστο σε γαλάζια απόχρωση. Η Μονή είναι φημισμένη για τα υφαντά και τα κεντήματα που φτιάχνουν οι ίδιες οι μοναχές .

<< Κάνοντας μιά ερευνα γιά τά μοναστήρια  εξέχουσα θέση στην εκκλησιαστική τέχνη (αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ξυλογλυπτική) κατέχουν αυτά της Δυτικής Μακεδονίας, που βρίσκονται στα σημερινά διοικητικά όρια των νομών Κοζάνης και Γρεβενών. Ο Αλιάκμοναςποταμός από τη μια μεριά, που διασχίζει την περιοχή και οι ορεινοί όγκοι των Πιερίων, των Χασίων, της Πίνδου και του Βοΐου από την άλλη έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ίδρυση μοναστηριών. Τα περισσότερα από αυτά αποτελούν αναβιώσεις στα χρόνια της τουρκοκρατίας παλαιότερων βυζαντινών μονών. Υπήρξαν σημαντικές πνευματικές εστίες με ιστορικό και κοινωνικό ρόλο. Η συνοπτική παρουσίασή τους μας υποχρεώνει να αναφερθούμε πολύ σύντομα σ’ αυτά μόνο, που σώζονται μέχρι σήμερα>>.

                         

Η ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΒΕΡΜΙΟ

Στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, ορθώνεται μεγαλόπρεπα η Μονή της Παναγίας
Σουμελά. Κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, ως μια προσπάθεια αναβίωσης της
ιστορικής ομώνυμης Μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου.Εδώ φυλάσσεται η παλαιά θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που σύμφωνα με την παράδοση φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, όπως και άλλα θρησκευτικο-ιστορικά κειμήλια του εκεί Μοναστηριού. Δεκαέξι αιώνες η Παναγία Σουμελά προστάτευε τον ελληνισμό της Ανατολής.
Mε ενέργειες του πρωθυπουργού της Eλλάδας Eλευθερίου Bενιζέλου, το 1930, όταν στα πλαίσια της προωθούμενης τότε ελληνοτουρκικής φιλίας ο Tούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού επισκέφτη κε την Αθήνα, δέχτηκε μια αντιπροσωπεία να πάει στον Πόντο και να παραλάβει τα σύμβολα της ορθοδοξίας και του ελληνισμού. Tο 1930 ζούσαν μόνο δύο καλόγεροι του πανάρχαιου ιστορικού μοναστηριού. O υπέργηρος Iερεμίας στον Λαγκαδά της Θεσσαλονίκης, ο οποίος αρνήθηκε να πάει γιατί δεν τον άκουγαν τα πόδια του, ή γιατί δεν ήθελε να ξαναζήσει τις εφιαλτικές σκηνές της τουρκικής βαρβαρότητας και ο πανέμορφος, ζωηρός και ζωντανός Aμβρόσιος Σουμελιώτης, προϊστάμενος στην εκκλησία του Aγίου Θεράποντα της Tούμπας στη Θεσσαλονίκη. Aπό τον μοναχό Iερεμία έμαθε ο Aμβρόσιος την κρύπτη των ανεκτί μητων κειμηλίων. Στις 14 Οκτωβρίου έφυγε ο Aμβρόσιος, εφοδιασμένος με ένα κολακευτικό συστα τικό έγγραφο της τουρκικής πρεσβείας για την Kωνσταντινούπολη και από εκεί για την Tραπεζούντα, με προορισμό την Παναγία Σουμελά. Λίγες μέρες αργότερα επέστρεφε στην Aθήνα όχι μόνο με τα σύμβολά μας, αλλά και με τον Πόντο, όπως είχε γράψει τότε ο υπουργός Προνοίας της κυβέρνησης του Eλευθερίου Bενιζέλου Λεωνίδας Iασωνίδης: «Eν Eλλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Mε την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».

 Με λαμπρότητα και σε πανηγυρική ατμόσφαιρα γιορτάζεται κάθε χρόνο στο όρος Βέρμιο, στο θρονί της Παναγίας Σουμελά, η μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, το «Πάσχα του καλοκαιριού».